Witaj na naszej witrynie :)
Wspomnienie św. Elżbiety Węgierskiej
Dzisiaj wspominamy Elżbietę węgierską, patronkę dzieł miłosierdzia i patronkę Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa. Z tej okazji Pani Magda i Pani Monika z dziewczynkami gr 3 i 4 upiekły ciasteczka, którymi obdarowały siostry i złożyły im życzenia.
„W wieku czterech lat została zaręczona z Ludwikiem IV, późniejszym landgrafem Turyngii. Zgodnie z ówczesną tradycją wychowywała się ze swoim przyszłym mężem na zamku Wartburg. Wyszła za niego za mąż w wieku 14 lat. Istnieje legenda o różach, które pozwoliły okiełznać gniew Ludwika IV. Według niej, św. Elżbieta miała potajemnie i bez zgody męża wynosić ze swojego zamku chleb i złote monety, aby rozdawać je ubogim. Pewnego wieczoru, kiedy jej mąż był na polowaniu, Elżbieta zabrała tak dużo pieniędzy, że musiała nieść je w zwiniętym płaszczu. W trakcie drogi przez ciemny park, nagle zza drzew wyłonił się Ludwik, który zażądał ujawnienia zawartości pakunku. Elżbieta stwierdziła, że niesie róże. I rzeczywiście okazało się, że w płaszczu są te piękne i pachnące kwiaty.”
Wszechmogący Boże, dzięki Twojej łasce święta Elżbieta widziała i czciła Chrystusa w ubogich, przez jej wstawiennictwo daj nam ducha miłości, abyśmy wytrwale służyli potrzebującym i cierpiącym. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Przyjaciele z lasu - leśne zwierzęta
25 października odbyło się rozstrzygnięcie konkursu plastycznego pt. ,,Przyjaciele z lasu - leśne zwierzęta”, zorganizowanego przez Samorząd Ośrodka. Na konkurs wpłynęło 14 prac, wykonanych przez 12 dziewcząt. Prace zostały wykonane dowolną formą i techniką plastyczną.
Oceniana była kreatywność oraz estetyka wykonania. Jury w składzie: s. Lena, s. Chiara, s. Antonina, p. Małgorzata, p. Agnieszka przyznało następujące nagrody i wyróżnienia:
I miejsce: Karolina R.
II miejsce: Wiktoria R.
III miejsce: Wiktoria M.
I wyróżnienie: Julia P.
II wyróżnienie: Nikola W.
Wszystkim uczestniczkom serdecznie gratulujemy!
Szkoła do Hymnu
11 listopada to dzień, w którym szczególnie dziękujemy za dar wolności naszej Ojczyzny. W tym roku przypada 104 rocznica odzyskania niepodległości. Wychowawczynie p. Monika, Renia i Emilia przygotowały kotyliony, aby symbolicznie, uroczyście odśpiewać: „Jeszcze Polska nie zginęła”.
Wdzięczni za dar niepodległości naszej ojczyzny, wraz z obecnymi pracownikami SOW modliliśmy się o dar pokoju w Polsce i na Ukrainie.
Maryjo, Królowo pokoju, módl się za nami!
Święty Józefie, módl się za nami!
Wszyscy święci i wielcy Polacy, módlcie się za nami!
Szkoła pamięta
Już po raz kolejny nasz Ośrodek odpowiedział na apel Ministra Edukacji Narodowej i włączył się do udziału w akcji Ministerstwa Edukacji i Nauki „Szkoła Pamięta”. Naszym celem było upamiętnienie ważnych rocznic, wydarzeń, postaci historycznych. Wspólnie z wychowankami odwiedziłyśmy pobliski Cmentarz św. Rocha oraz lokalne miejsca pamięci poznając związaną z nimi historię. Odmówiłyśmy modlitwę za poległych w obronie naszej ojczyzny – Polski oraz zapaliłyśmy znicze.
Od szronów – brwi ich siwe,
Młode rzęsy dziwnie ociężały…
I głaszczę ich , choć wiem, że - nieżywi…
Znajomi.. ci, których kochałam…
Młodzi zamyśleni, zmarnowani,
Idą ku mnie umarli kochani.
W naszym świętowaniu i przezywaniu dnia Wszystkich Świętych i Dnia Zmarłych podobni jesteśmy do pradziadów i dziadów, choć dzień ten obchodzimy już inaczej, niż oni. Poczuwamy się i poddajemy obowiązkowi pamięci o zmarłych. Tradycję przekazujemy naszym wychowankom i mamy nadzieję, że ich wrażliwe serca będą pielęgnowały zwyczaje, obrzędy i praktyki jakie istnieją od ponad tysiąclecia chrześcijaństwa i pozostawią następnym pokoleniom.
Wierzymy, że zmarli wiedzą o tym, a zatem że w tym innym, niedostępnym dla nas wymiarze, ich odczucia są podobne do naszych. Żywa pamięć o drogich zmarłych potrzebna jest przez wszystkie dni roku, a nie tylko powierzchowna i krótka na początku listopada. Po dzień dzisiejszy odczuwamy w te jesienne dni poczucie bliskości z naszymi zmarłymi bliskimi i dalekimi tymi, którzy oddali swoje życie za naszą wolność.
Idą ku nam tylko kalinami,
Po cierniach, po sinych jagodach,
Umarli znajomi kochani.
Idą ku mnie tylko po szelestach,
Między wichry zaduszne wplątani:
„ Ty, ty! Ach, cóż za pogoda…”
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą…