Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny

Ocena użytkowników:  / 6

Wielowiekowe  tradycje Narodu Polskiego w wymiarze religijno-historycznym i społecznym.

    Wprowadzenie w atmosferę przeżywania świąt poświęconych tym, którzy już odeszli i pozostawili dorobek swojego życia by służył następnym pokoleniom jest niezwykle ważny w kształtowaniu postaw młodego pokolenia.

    Pamięć o zmarłych towarzyszy  ludziom na całym świecie niezależnie od miejsca i czasu, światopoglądu i religii. Zawsze na początku listopada tłumnie odwiedzamy  swych bliskich zmarłych. Palimy znicze, modlimy się nad grobem i wspominamy.  Nie bez powodu dzieje się to na początku listopada. Jesienne miesiące sprzyjają tez refleksji nad przemijaniem życia nad sensem ludzkiego losu. Tylko od nas zależy, co ocalimy i o czym  będziemy pamiętać.

  Uroczystość Wszystkich Świętych przypadająca na dzień 1 listopada jest dniem triumfu dla Kościoła mogącego wskazać na świętych przebywających w bliskości Boga, jako na osiągnięty cel swojej misji. Wszyscy świeci w niebie  są dla nas pośrednikami u Boga, któremu zanoszą nasze prośby i błagania.

    Kościół wspomina nie tylko oficjalnie uznanych świętych, czyli tych beatyfikowanych i kanonizowanych, ale także wszystkich wiernych zmarłych, którzy już osiągnęli zbawienie i przebywają w niebie. Wstawiennictwa Wszystkich Świętych wzywa się w szczególnie ważnych wydarzeniach dla życia Kościoła. Śpiewa się wówczas Litanie do Wszystkich Świętych, która należy do najstarszych litanijnych modlitw Kościoła.

   Dzień Wszystkich Świętych jest także dniem pamięci narodowej. Zapalamy wówczas znicze nie tylko na grobach swych bliskich, ale również na grobach powstańczych, kwaterach żołnierskich na bezimiennych często polnych i leśnych mogiłach żołnierzy, na miejscach kaźni, pod pomnikami i tablicami poświęconymi pamięci poległych we wszystkich wojnach. Płoną wreszcie znicze na grobach ludzi szczególnie dla Polski zasłużonych w dziedzinie nauki, kultury i działalności społecznej.

W Dniu Zadusznym 2 listopada panuje panuje nastrój wielkiej powagi. W Dniu Zadusznym nie świętujemy, a wspominamy. Jest to dzień, w którym według nauki Kościoła Katolickiego, w wyjątkowy sposób możemy wspomóc naszych bliskich lub dalszych członków rodziny oraz przyjaciół. Modlitwy kierowane są w szczególności za osoby w czyśćcu cierpiące, oczekujące na wejście do nieba.

Na grobach zapalamy znicze, ponieważ symbolika ognia jest bardzo ważna, ogień jest metaforą życia wiecznego. Ma również rozjaśnić mrok niewiedzy i niszczyć grzech. Kwiaty są symbolami pamięci, miłości i przyjaźni.

   Powyższe treści zostały zaprezentowane w formie wizualno-słownej bezpośrednio przed Uroczystością Wszystkich Świętych i Dniem Zadusznym, przez wykonanie dekoracji  i prezentację multimedialną.  Najistotniejszym celem przekazu wagi Świąt Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego wychowankom było ukazanie zbawczego sensu cierpienia, przez ukazanie sylwetki zmarłej wychowawczyni. Nauka godnego znoszenia totalnego bólu i równomiernego aspektu cierpienia w wymiarze fizycznym i duchowym. Nauka akceptacji własnego losu i nadanie własnemu życiu zbawczej misji Chrystusa. Kształtowanie postawy wdzięczności wobec zmarłych.

   W oktawie Uroczystości Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego; udałyśmy się na cmentarz by zapalić znicze i przy płonącym świetle zniczy odmówić Koronkę do Miłosierdzia Bożego i modlitwy wymagane do uzyskania dopustu zupełnego ofiarowanego za osobę zmarłą.  Płonące znicze wychowanki naszego Ośrodka ustawiły na grobie swojej wieloletniej wychowawczyni, która radą i talentami wspierała rozwój wielu dziewcząt. Był to dobry moment na słowa wdzięczności. Niech Bóg Miłosierny będzie dla wszystkich zmarłych wieczną nagrodą.

• « poprz.
• nast. »